Dark and light

ความ มืดมิดในปราสาท ที่ถูกกั้นแสงไว้ออกจากโลกภายนอก ไม่เห็นแม้แต่เงาของตัวเอง มองไปรอบกายก็มีเพียงแต่ ความมืด ความเงียบ มีเพียงสายลมอันแผ่วเบาที่เป็นเครื่องนำทาง พร้้อมกับเสียงเท้าของตัวเองยามเก้าเดิน มีทางเดินหินที่ทอดยาวติดกับกำแพงที่ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดเมื่อไร มีแต่เสียงลมหายใจของตัวเองที่สะท้อนไปมายามเหนื่อยล้าแม้เสียงจะเบาแต่มัน เป็นเพียงเสียงเดียวที่ทำให้รู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้ว่าวันเวลา กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ผ่านไปนานเท่าไร ....to be continue