Dark and light

ความ มืดมิดในปราสาท ที่ถูกกั้นแสงไว้ออกจากโลกภายนอก ไม่เห็นแม้แต่เงาของตัวเอง มองไปรอบกายก็มีเพียงแต่ ความมืด ความเงียบ มีเพียงสายลมอันแผ่วเบาที่เป็นเครื่องนำทาง พร้้อมกับเสียงเท้าของตัวเองยามเก้าเดิน มีทางเดินหินที่ทอดยาวติดกับกำแพงที่ไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดเมื่อไร มีแต่เสียงลมหายใจของตัวเองที่สะท้อนไปมายามเหนื่อยล้าแม้เสียงจะเบาแต่มัน เป็นเพียงเสียงเดียวที่ทำให้รู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้ว่าวันเวลา กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ผ่านไปนานเท่าไร ....to be continue

So sad or happy new year

ในปัจจุบันที่อยู่ คุณรู้หรือป่าวว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ทุกก้าวที่คุณเดิน ทุกสิ่งที่คุณได้ยิน คิดว่าเป็นสิ่งที่ต้องการจิงเหรอ คุณคิดว่า ปีเก่าที่พ้นไปจะนำมาซึ่งความสุขหรือความทุกข์ที่มากพอ ทุกเรื่องราวที่ผ่านล้วนแต่มีสิ่งดีๆที่แอบแฝงไว้เสมอ ถ้าคุณคิดว่าในโลกนี้มีคุณเพียงคนเดียว ความทุกข์ ความผิดหวังคือเพื่อน ถ้ามองไปรอบตัวยังมีคนที่เหมือนคุณอีกมากมาย แล้วแต่ใครจะมองในสิ่งเหล่านั้น โปรดใช้สายตาที่มีมองให้มากกว่าสายตาที่คุณมองได้ ส่งท้าย ถึงไข่พะโล้จะสีดำ แต่ใจคนทำสีชมพู นะงับ ^^